So ein Automobil aus der Zeit um die Jahrhundertwende hat damals nicht nur die Kinder erstaunt.
Lorenz und Rosina sind z’ Tiufeba dahuim gwea. Se sind z’ Winkl üfgwachse, woanes so schie ischt und ds Schträßle is Roahremoos dur goat am Hiis. Rosina hoat huir de Nuinzgar khett, ma loesdr gean zue, wenn se verzellt vu freier. Se ischt a Joahr eltr gwea as Lorenz, dr Brueder. Se sind no it i d’ Schuel ganga, woa se namas vrleabt händ, woa se gar it händ vrkopfe kinne.
Es ischt a schiena Tag gwea, se sind voarduss gwea und händ mit Helzle gschpielt. Doa ischt ufm Weag namas kumme, woa se no nie gseache händ. Wahrhafteg, doa ischt a Wage gfahre - oahne Ros!
Doa sind voana no ui dinn g’hocked. Mea as vrschreckt händ se noachglueged, bis a ufm Weag is Roahremoos vrschwünde ischt. Des hoatena Angscht gmacht und so waile as se kinne händ, sind se huimzue gschprünge. Doa hoabba schu mit ‘m Easse gwartet, gschimpft und gar it druf g’achted, was die Kind doa heaschprudled. „Mir händ namas gseah! Doa ischt a Wage gfahre oahne Ros!” „letz sindr schtill, dir wissed doch, daß ba it liege derf.”
Se händ it kinne schtill sing, so lang it, bis bana ‘s Fidle vrschlage hoat. „A Rueh ietz.” Usm Bloaz-Winkl rüs hoabbas no a Wile schnupfe und zenne heare und schtill sage: „Mir händs doch gsea!”
Des ischt abr no it alls. Am Sunntag ischt des Gfährt wiedr rüs kumme vum Roahremoos. D’ Wolfeggar sind i d’ Kirche gfahre. Doa händ d’ Tuifebacher ‘s erseht Moal a Öuto gsea. Und d’ Kind händ reacht khett. Se händ it gloge. A hoatena no Schmitz ingtrage ,,dea Wage oahne Ros”.