Schprih und Huigärte

Dr olt Edlmändlar isch uffem Schteffl gschtonde, em bess’re Häs und hot zum Wiib gseit: „So iezt gange, ih ho no a Sitzüng mit de Eidnoas” (Viertelsmeister). No hot sui gseit: „Ja, und wenn kuschte widr?” Ea gonz grandeg: „Ih wir schu widr kumme, abr erseht wenns mir paßt.” No hottem sui noche gschruie: „Isch br öu reacht, abr ündrschtonde und kumm br ja it schpäter.”

Am 1. Mai ana 45ge sind d’ Franzose is Doarf ring gfahre, mit deana Panzar. Wie se d’ Hindeburgschtroß rüf fahred, schtoht d’ H. . . in mit dr Fehl bum Schrienar Müllar am Egg und a wink vrdattred lüeged die deana Panzar und schwarza Soldote züe. I dr Üfregüng isch dr Fehl zmol a lütta Furz vrtrunne. D’ Müeddr schimpft glei: „Du bischt doch a Drecksüe, was denked denn die vu is?” No hot die Fehl gseit: „Müeddr, ih ka it drfir, dea isch br vrtrunne, abr s’ wird it so beas weare, die vrschondet doch garit ditsch.”

Do hottes amol an reacht an naßkolte Dezember khett, ibral hobba gjommred, alls häb a Grippe und a Sucht. Öu Beandlars Karlen hottes khereg vrdwischt khett mit ar Grippe und am gonz am kähle Hüeschte. Wie na no widr uf dr Heache ischt, kut a is „Wilde Mändle” ning und ma hot schu de Huigärte vu dear Grippe und daß es soviel Lyt vrdwischt häb und ean habes doch öu khereg s’ Wease gmacht. No hot dr Karle gseit: „Ja, dea wo de letscht Zyt kui Grippe khett hot, dea ischt sowieso it reacht gsünd.”

Dr Beacharam Schtuibruh hat amol vu nam Wäldara etle Käs köufft fir sing Kaffeewirtschaft. A hot halt denn öu herrgotteg Schprih mache kinne und zobed ischa i dr Reschtratio ghocked und hot vrzellt, huit häb a vu nam Wäldar s’ gonz Käslager köufft und ietzt sei sing Keallar so voll mit deam Käs bieged, daß a fett’re Müs numma durschlieffe kinn.

A ondrsmol hot dr Beachar vum Schtuibruh vrzellt, daß a fascht kui Holz brüch zum Fuire. Ma hot schu gwißt, daß a gean Schprih macht, abr uina hot no doch wisse welle, wieso a fascht kui Holz brüch, a häb doch öu a groaße Hitte zum warm holte. No hotta vrzellt: „Bu mir am Burk ischt dea groaße Hirschweaxl vum Lumpetal uf Rube, do gend die Hirsch all Nacht rum und num und bu mir a dr Ingfahrt bu deam Isegländer miessed die allad ünda dur und do sind denn manke Nacht ondrthalb bis zwih Schter Hoan kui Selteheit und die Hoan geabed a moards Hitz.”

Dr Neidhart isch Birgarmeischtr gweache. Do kut amol öu widr a Wieb züenem i sing Amtszimmer und hot ihr Liede voartrage. A hot se schu namma hea kennt, abr it gwißt, wie se grad heißt oder wo se hi khert. Ündr deam, wo die so zimle scharf beffzged, hot a allad noh gsunne, wo khert iezt des Wiib hi. Zmol hotta se ündrbroche und gseit: „Hergoless, güets Wieb, ih mieß de eigetle schu kenne, abr i weiß it uff de z’kummed.” A hot’s gwies it beas gmuit, abr die hot ondrscht reagiert: „Ja du Süh- lalle, du, du sotescht noateg no . . .” Und no ische nüs bum Loh, wi dr Blitz.

Waltars Josef, dr Zigarewaltar, hot amol gseit: „Sisch doch a Gwolt mit dear Schnupfarie, grad ühe zieche müescht, bis dean Dreck domm hoscht und a ordelene Wirkung hong wit, as wär halt schu viel uifacher, wemba d’ Näs umkehrt im Gsicht hange het, no brucht ban bloas inge leere.”

Glasars Titus ischt reacht kronk gwea und a hot an moards Jommrad khett a sing Schweschter Blandinan hi. A hot öu gmuit, des Schtearbe bring ihn fast um. De gonz Nacht hotta klammsed, iezt isches gong ferteg und iezt isches so witt. Wo na no am andre Moarge gar kui Riieh it geabe hot, no isches dr Blandina z’ dumm woare und se schrieten glei a: „Iezt kasch br langsam uf Kirbe kumme, do hoscht an Kerzeschtändar und det flacked Zindholz und wenn de no schtirbscht, no kasch ding Toateliecht seal azinde, ih müeß iezt zum Gassekiieh mealke.”