´s Regentebett

Hanebeargs Filip und Heims Hugo, Gott gibena die eweg Rüe, sind a baar moards
 Bickl gweache. Die zwie händ amol ’m Sunnekealar a reacht lange Sitzing khett, halt
so lang, bis bu de Büüre i’ de Schtääl und bu de Becke i’ de Bachschtuba d’ Lateana
brunne händ. Als die zwie bum Huimgong bum Beck Kaisar dur sind, händ se gsea
che, daß i’ dr Bachschtube schu a Liecht brennt und daß a Finschtr off schtoht. Dees
isch fiir die zwie a Max- und Moritz-Signal gweache. Uf des hi sind se dur Bapischtlars Buind, sind bum Juffedelar (schpätr Weitenöüar, huit Titschars Maja) ibr de Hag
klumme, sind dur Juffedelars Buind, sind ibr Kaisars Hag klumme, sind bu deam
offene Finschtr ’n Hüsgang und vum Hüsgang üs i’ d’ Bachschtube inge. Zu Josefe 
und zum Gselle händ se gseit: „Zwie fremde Becke schpreached um a Arbad züe.”

Druf händ se dong als wäre se dohuim, händ glei an Schtoaß warme Bretzga us ar
 Zuinde und händs uf dr Schtell gfreasse. Dees Gschpiel händ se triebe, bis es ’m Kaisar z’ dumm woare ischt und ea zu deana zwie gseit hot: „letzt mached dr gonomma,
 daß dr voar d’ Beatnoggla i’ d’ Kierche schpringed, ’n Ündere Maart aije und huim
kummed”, und hot s’ üssegwoarfe. Und will es, als die zwie bum Kaisar furt sind
schu tägeled hot, seit Hugo zu Filipe: „Kumm, mier gänd hinda aije, daß br deana
 Beatnoggla, falls ui ündrweags sind, it vrkummed.”

Druf sind se dur Millars Buind, zwischba ’m Isakar und ’m Endr und a’ dr Linde
voarbi, Richting Ündere Maart. Doamols sind vum Käschbelar, huit Dinßar, eerscht
ahebe schmale Weag, wie die huitege Eeschweag, wo noh it teered sind, am Saxehüs
voarbi, uf Loreete, uina vum Marktplatz üs bum Schwartzkopf voarbi uf Loreete
 üsse und uina lings vu dr Linde, voar ’m Schwartzkopf zum Karatsbichl aije gange. Vu dr huitege Ludwig-, Fribeargschtroß, Maiarsoygasse und Karatsbiechl-Krizing 
isch eerscht ahebe a Schraotweg uf Zieglbaah üsse gange und a lüsegs Weagele ’n
 Ündere Maart zu de letschte Hiisr, wo uina
vu deana zwie Künde dohuim gweache 
ischt. Und wenn ba, was bu deana zwie
 Künde dr Faal gweache ischt, de Beatnoggl a
us ’m Weag gong will und schtatt dur de 
Maart um’s Doarf rum huim will, müeß ba
ja am Jagdhüs vum Prinzregente voarbi.

Also, dea Max- und Moritz-Schtraich, wo
 ietzt kut, hot sich noch am Mattheestag
 abgschpielt. A Obrschdoarfar Fehl, wo vu dr Prinzevrwolting dinged woare ischt um d’ Jagdgäscht zum vrsoarge und ’s Jagdhüs, 
wenn niemed do ischt, voanazüe lifte und
 lüege, ob alls i’ dr Oarning ischt, hot Bricht
 kriet, daß se bis zum nägschde Wucheend ’s
 Jagdhüs hoffäheg mache soll.

Und ’s Jule,so hot die Hüsare khaiße, hot a deam Mattheestag, a deam die Zwie’m Sunnekealar vrhocked sind, ’s Lifte und ’s Üsbutze agfocht und ’m Prinzeschlofzimmr a 
Finschtr offglong. Dees händ die zwie „Kaisarbretzgefreassar” am Voarbigong vrlikkeled. Druf seit Hugo zu Filipe: „Bum Kaiser simbr gweache, ietzt gämbr noh zum
 Kineg!”

Druf jucked se ibr de Hag, lüeged bu deam Finschtr ning, mached Klimmziig, klimmed inge und flacked samt de grobgnähte Schüe uf’s Regentebett, vrschlofed und
 schnarchled, daß bas bis ’m Hüsgang dussa heart.

Am Moarge, um a achte rum, kut ’s Jule, kehrt, schtoared, butzed ’m Hüsgang
 ummanond, kut mit ’m Bodewischar a d’ Kamartiir vum Regente, heart dees
 Gschnarchlad und rennt wie d’ Fuirwehr zu Maths Hanse i’ ’s Rothüs umme. Maths 
Hans isch doa dr Obrschdoarfar Gmuindsbutz gweache; dea hot allui so viel 
Beschtle khett, wie huit zeche. Hans hot glei d’ Amtsmiene üfgsetzt, hot de Schpitzhelm iibr de Grind gschtrupft, de Bogesäbl um de Ronze gschnalled und isch mit ’m
 Jule wie d’ Fuirwehr zum Jagdhüs ummegraist.

„Als dieser Hüter des Gesetzes” i’ d’ Prinzekamar kumme ischt, hot a die Zwie glei
 kennt. Hans hot die Künde earbar ünsamft gweckt, isch mit deana Zwie i’ ’s Rothüs
 umme und hot a Brodokool üfgnohme. „So”, hot a nochaije gseit, „ ietzt gänd nu oar
dele huim!” Und zum Haneberg hot a gseit: „ Dih wierd dr Vaddr it lobe, wenn a dees 
inna wierd, wo na doch schu johrwiis bu de Prinzetriebar ischt.”

Maths Hans isch aigedle seal öü kui Hailega gweache, dean ho es innrle beldr gfroit,
 und ea hot wahrscheinle huimle uf de Schtockzäh glached, abr i’ deam Faal hot a halt
d’ Amtsmiene üfsetze miesse. Und wie iblar, wo Wiibr d’ Hond ’m Schbiel händ,
pfiefed d’ Schbatze deara Üsnahmegschichtle bold vu alia Telefondräht ra. Drum
 hot öü dr Prinzregent, iibr an Obrschdoarfar Jägar, dean Max- und Moritz-Schwonk 
innawoare. Uf des hi hot „Luitpold” iibr ’s Jule Maths Hanse i’ ’s Jagdhüs kumme 
long und lot sich die Gschicht vu Hanse, vum Kaisar bis zum Kineg, vrzelle und froged Hanse nochaije: „Haben Sie das Protokoll schon weitergegeben?” Druf seit Hans: 
„Nein, Eure Majeschtät.” „Dann stecken
 Sie es bitte in den Ofen!”

Noch dr Hierschbrumpft hot dr Prinzregent iibr dean Jägar, vu deam a dean Schwonk 
innawoare hot, ’s Jule, Hanse und die zwie
Buchtes zum Jagdeasse inglade long. Noch
’m Easse händ die Zwie voar dr gonze
 Jagdgsellschaft dean Schwonk vrzelle 
mieße, druf hot a am jede an Talar gschenkt
 und gseit: „Wenn ihr wiedr amoi moants, 
ihr miassts auf mei Bett liegn, dann ziachts
wenigschtens eicherne grobgnähte Schüech 
aus!”