„Bingglfüehr ” des
Galthirten Max Matt
(„Büechene Max”) mit
Familie in den dreißiger
Jahren.
D ’Bingglfüehr
Johanne kudd
ietz isch so widd
fr Goldbearghierde
wierd es Zidd
Wo se an am Moarge
wenn es daged
de Binggl
uf an Kare laded
D’ Müeddr höd
an groaße Kummr
was ba brüchd
de gönze Summr
I Kischda, Schäffle
und i Säck
hobba des alls
ingegschdeckd
Ma dearf dö huid
nuiz vrgeaße
ma brüchd a Häs,
nammas zum Eaße
ondwearkszuig und
Millgschierr müeß ba höng,
an Dröhd und Hagpfähl
hobba uf de Kare döng
D’ Müeddr lärmed
no a Gsätzle
bassed uf die Zuinde üf
do dinn isch ’s Kätzle
Ündr all
dean Blündr ning
ledd ba zwoa klei Süa
in ar Drucke ing
Mit ar Blache deckd ba
‘s gönz Gschdäch züe
bindd alls feschd
ietz Rößle: „Hüe!”
Vum Doarf an Düfasbearg
in uinar Düer
fährd ba mid dear
Bingglfüehr
Und - i waiß
vum Hearesage -
‘s häb uina an Schdutze
uf dean Kare glade
Wie gseid, i waiß des
hald grad so vum Vrzölle
‘s habe ui it bloaß Mües
und Knöpfle easse wolle